مدح و شهادت حضرت قاسم علیهالسلام
شاعر : قاسم نعمتی
نوع شعر : مدح و مرثیه
وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
قالب شعر : غزل مثنوی
دست بر سینه همه مهمان قاسم میشویم دیده گـریان، سائلِ احسان قاسم میشویم
سفـرهدارِ امـشبِ ما شد کـریم ابن کـریم ریزهخوارِ لطفِ بیپـایانِ قاسم میشویم
هر زمانی که دلِ ما میشود تنگِ حسن با نگـاهی زائرِ چـشـمان قـاسم میشویم
سیـنه چاکانِ حـسن خـرجِ عـلـیِ اکـبرند پس حسینیها همه قـربانِ قاسم میشویم
روزِ فـتحِ مـکـه با سـربـندِ سـبزِ یاحسن ما همه رزمـنـدۀ گـردانِ قـاسم میشـویم
چند تا ایوان طلا سازیم در صحنِ بقـیع ما گـدایِ گـوشـۀ ایـوانِ قـاسـم میشـویم
سِرِّ بابُ القـاسـم کـربـبلا دانـید چـیست؟ روز محشر دست بر دامانِ قاسم میشویم
جملۀ «الموت اهلی من عسل» توحیدِ ماست والـه ودلـدادۀ ایــمـانِ قــاسـم مـیشـویـم
ماهِ خـیمه بود، اما چهرهاش تغـییر کرد مثلِ نجمه بیسر و سامانِ قاسم میشویم
تاکه حرفِ دست و پا گم کرده آید درمیان یـادِ ارباب و تنِ بیجـانِ قـاسم میشـویم
چاره سازِ عالـمی بیچاره شد بالا سرش همچونان فضه که آمد در کـنارِ مادرش
دست وپا میزد ولی جان بینِ سینه مانده بود عالمی را ریخت بر هم نالههایِ آخرش
|